مهد کودک الینا

کم کم که به اواخر تابستون نزدیک میشدیم بازم دغدغه مهد کودک بچه ها رو داشتم هزارتا فکر و سوال توی سرم بود نظرات اطرافیان هم که جای خود داشت بازم به شدت دچار تردید بودم که فرستادنشون به مهد کودک کار درستی هست یا نه 

نظرات بقیه مبنی بر اینکه بچه ها کوچک هستند ، گناه دارن ، مربیا مثه مامان نمیشن ، از درس و مدرسه زده میشن ، خسته میشن وهزارتا حرف دیگه باعث میشد از اینکه فکر کنم بفرستمشون مهد دچار عذاب وجدان بشم و احساس کنم مامان خوبی نیستم و در حقشون ظلم میکنم ولی با گذشتن سه ماه تابستون و بودنشون توی خونه به این نتیجه رسیده بودم که اگه نصف روز رو توی مهد در کنار بچه های هم سن وسال خودشون مشغول بازی باشن منم میتونم یه استراحت روحی داشته باشم و به کاراشون برسم در عوض بقیه روز رو با انرژی بیشترو اعصاب راحتتری در کنارشون باشم اخه تجربه بارها و بارها بهم ثابت کرده بود  که روزهای رو که مهد نمیرن وکامل خونه هستن من تا ظهر بیشتر کشش ندارم وبقیه روز تو جنگ عصبی به سر میبریم .

خلاصه از همه این حرفا که بگذریم بازم تصمیم گرفتم که به مهد بفرستمشون  و اینبار انتخابم مهد الینا بود که به نظر مدیران و پرسنل باتجربه تری داشتند و واقعا از خدا میخوام که هیچوقت از این کارم پشیمون نشم .

ماهان و ملیکا هم مهد کودک و مربیشون که خاله سارا هست رو دوست دارن و همیشه با اشتیاق به مهد میرن حتی بهتر از سال گذشته 

امسال دوستای همسن و سال بیشتری دارن و بیشتر بازی میکنن و بهشون خوش میگذره 

اسم دوستاشون به گفته خودشون': فاطمه ، نازنین ، نیلوفر ، ارمین ، آراد ، الیسا ، ستاره ، ماندانا ، محمد رضا ، نیایش

اینم تنها عکسایی که از مهد امسالشون دارم

اولین روز رفتنشون به مهد

یه روز مشغول خاک بازی با دوستشون

یه عکس از برنامه مربوط به شب یلدا