بای بای پستونک

آخ جون بالاخره موفق شدیم ده روز پیش صبح زود که بچه ها از خواب بیدار شدن یکدفعه تصمیم گرفتم که دیگه بهشون پستوک ندم آخه حسابی بهش وابسته شده بودن و ترسیدم که مثل خیلی از بچه ها تا دو سه سالگی ترکش نکنن و حسابی اذیت بشن .             

شب اول حدودای ساعت 2 بعد از نصفه شب از خواب بیدار شدن و تا 2 ساعت دقیق نخوابیدن منم که خیلی کلافه شده بودم مدام وسوسه میشدم که بهشون پستونک بدم اما هر جوری بود تحمل کردم تا اینکه خوابیدن . تا سه روز اول برنامه خوابشون به هم ریخته بود ولی حالا اوضاع یه کم بهتر شده فقط بعضی مواقع موقع خواب ملیکا میخواد از شیشه شیرش به جای پستونک استفاده کنه که من ازش میگیرم  .

خدا رو شکر که این روزها هم به خوبی سپری شدن و اوضاع اصلا به اون سختی نبود که تصورشو میکردم .

از وقتی که بچه ها به دنیا اومدن ما حدود 13 تا پستونک واسشون خریدم که فقط 3 تای اون باقی مونده و بقیه رو گم کردن

پستونک آبی اولین و پستونک زرد آخرین پستونکیه که ما واسه بچه ها خریدیم.

اینم عکسی از اولین روزهایی که شروع به خوردن پستونک کردن که از اواخر دو ماهکی بود